Het is nu vrijdagmiddag 16:00 uur. 7 januari ’11. En ik ga proosten. Was een oude goede gewoonte toen ik nog werkte. De week werd altijd afgesloten met een proost. Een drankje en dan weekend vieren met je familie en vrienden. Eigenlijk al weer een tijdje geleden dat ik dat deed, maar vandaag moet het.
meer lezen… »

Dat wens ik iedereen die het mij ook toewenst. En, voor wie het niet gelooft? Interesseert me geen moer. Zo, dat moest ik even kwijt. Op mijn leeftijd mag je al voorzichtig zeggen dat ik al sinds mensenheugenis dat soort goed (on)bedoelde onzin na de eerste januari heb aangehoord.
meer lezen… »

Vraag me elk jaar opnieuw weer af wat mijn kerstgedachte nu weer moet zijn. Steeds weer moet ik dan heel diep graven in mezelf en zoals elk jaar kom ik er weer niet uit. Al weer niet. Zal wel aan mij liggen. Al doe ik nog zo mijn best, helaas kan ik niemand anders de schuld geven.
meer lezen… »

Heb ik weer. Hebben we een Schwarzwälder Kirsch Torte tegoed. Woensdag bij de Sligro boodschappen gehaald en we hadden recht op die gratis taart. Lekker toch zo met de feestdagen? Dus meenemen en de vriezer in. Helaas, ze waren op maar, ”we geven het wel aan op de factuur, kunt u hem later ophalen”. Prima, vandaag een beetje de omstandigheden aangekeken en zo rond de middag hadden we zoiets, laten we hem maar ophalen, maar dan wel met het openbaar vervoer. Ga daar de auto en onszelf niet aan wagen in de slechte wegomstandigheden van vandaag.
meer lezen… »

Voor mij voorlopig even niet. Ik had mijn cadeau al binnen lang voor de brave man mijn adres had kunnen vinden. Hoefde ook niet, kreeg mijn cadeau terwijl ik onderweg was met de auto. Die wilde niet meer verder. Even dan. Stroomstoring. Een fatsoenlijke auto gaat niet meer stuk, nee, die raakt gestoord. Elektrisch gestoord.
meer lezen… »