Heb ik weer. Hebben we een Schwarzwälder Kirsch Torte tegoed. Woensdag bij de Sligro boodschappen gehaald en we hadden recht op die gratis taart. Lekker toch zo met de feestdagen? Dus meenemen en de vriezer in. Helaas, ze waren op maar, ”we geven het wel aan op de factuur, kunt u hem later ophalen”. Prima, vandaag een beetje de omstandigheden aangekeken en zo rond de middag hadden we zoiets, laten we hem maar ophalen, maar dan wel met het openbaar vervoer. Ga daar de auto en onszelf niet aan wagen in de slechte wegomstandigheden van vandaag.

Van huis is het maar twee minuten lopen naar de bus, weten de tijden en twee minuten voor het vertrek stonden we bij de halte. Het reizigersvervoerinformatiesysteem gaf dat ook aan. Twee minuten wachttijd. Twee werd één en dan verwacht je de nul. Toch? Natuurlijk niet. De nul hebben we nooit gezien. Na één kwam gewoon zestien. En dat werden er ook echt achttien!

Bij metrostation centrum was het prima geregeld, die metro maak je niets wijs en die rijdt gewoon op tijd. Lijn D richting Centraal Station moesten we hebben, en in Rotterdam konden we op het Wilhelminaplein overstappen op tramlijn 23. Hadden het weer helemaal voor elkaar. De info gaf aan dat onze tram binnen twee minuten zou arriveren. Afijn, stonden wel op een koud perronnetje, maar het uitzicht op de Nieuwe Maas, de Erasmusbrug en het nieuwe Luxor theater was zo geweldig dat we de eerste vier trams van lijn 23 gewoon lieten passeren en pas de vijfde instapten. Heeft natuurlijk niets te maken met het feit dat het de eerste was die de goede kant opging???????

Maar, na twintig minuten zaten we lekker warm in onze tram en hoefden maar een paar haltes mee naar de kuip. Van daar was het maar een paar honderd meter lopen naar de Sligro. Hadden weer buiten de waard gerekend. Vlak voor de tram route de Kuip nam werd er omgeroepen dat er een storing op de lijn was en de tram via Lombardijen zou rijden. Kreeg mijn vrouw toch haar zin. Oké, ongewild en het kwam eigenlijk helemaal niet van pas, maar, met haar opmerking dat we met lijn 23 niet via Lombardijen zouden reizen was dat ook weer geregeld.

Mijn Riekie controleert altijd de reisschema’s bij haltes. Weet ze zeker of ze de goede kant opgaat. Zelf kijk ik altijd even op het internet. Vind ik gemakkelijker. Weet ook vooraf waar en hoe we moeten over- c.q. uitstappen.

Dus via Lombardijen, maar ik zei dat we beter bij het Breeplein konden uitstappen en dan via de Stadionbrug naar de Sligro konden lopen, was volgens mij de kortste weg. Klopte. Was maar een kleine twee kilometer klunen door een laag hele vieze sneeuw en het grootste gedeelte ook nog bergop. Bij de Sligro aangekomen zagen we het probleem van ons en de RET, twee tramstellen van lijn 23 stonden muurvast vlak voor de grote rotonde bij het stadion. Gelukkig reedt de tram de andere richting wel gewoon dus hoefden op de terugweg niet zover te lopen.
Na de taart in ontvangst te hebben genomen fijn richting de dichtstbijzijnde halte. Gaven daar niet aan hoe laat de eerstvolgende tram zou aankomen maar dat vonden we niet zo erg. Klopte vandaag toch helemaal niets van. Een goede vijfentwintig minuten hoefden we maar te wachten toen er twee trams tegelijk aankwamen. Uiteraard overvol, maar een jonge dame, die mijn vrouw waarschijnlijk veel ouder inschatte dan ze met haar amper vijfenzestig is bood haar een zitplaats aan. Was natuurlijk hartstikke jaloers maar vond het ook wel iets hebben. Tot ze even later ook mij op een open plaats wees. Ben verdomme nog geen ouwe zak? Maar ging toch zitten. Wilde de vriendelijk jongedame natuurlijk niet teleurstellen.

Verder hadden we best wel een voorspoedige thuisreis. Daar aangekomen bleken we nauwelijks vier uur weg te zijn geweest.

Als we die pokkentaart gisteren hadden willen hebben had ik hem in het Zwarte Woud zelf kunnen halen en was dan ook nog eerder thuis geweest.

T©n van Dongen