Woensdag 21 november ’12 ga ik weer bloed afgeven in het Maasstad ziekenhuis. Heb sinds de boodschap dat mijn nierfunctie achteruit was gegaan uiteraard geen Arthrotec *50 meer geslikt. Af en toe wel paracetamol, maar dat zeer beperkt.

Na het bloed prikken ga ik wel even door naar de reumatoloog. Vertrouw de zaak niet helemaal, of misschien ook wel helemaal niet. Wat niet dan? Het middel methotrexaat moet werken tegen reuma. Of het dat ook doet moet ik maar afwachten maar wat het wel doet? Iedere vrouw met overgewicht zou nu stinkend jaloers op me moeten zijn.
Sinds ik methotrexaat gebruik ben ik al ruim tien kilo afgevallen. Prettig als je honderd kilo weegt, maar met mijn zevenenzestig vind ik het een behoorlijke hap. De afgelopen vijf dagen zelfs anderhalve kilo. De laatste persoonlijke kennis die in korte tijd zoveel gewicht verloor is al lange tijd geleden gecremeerd.

Ik ben van nature geen doemdenker en ga er altijd vanuit dat onkruid niet vergaat maar ben toch wel benieuwd wat de specialist er van gaat zeggen. Als ik me weer geen zorgen hoef te maken zoek ik wel een ander ziekenhuis.
Het Maasstad ziekenhuis staat niets beter bekend dan het Ruwaard van Putten en daar ga ik ook niet meer heen.
Artsen in die ziekenhuizen zijn net voetbalcoaches. Mannetjes zij onbelangrijk, alleen het eindresultaat telt. Ben bang dat het eindresultaat de financiële beloning is die hen in staat moet stellen zich dure hobby’s te kunnen veroorloven.

Nou, over mijn lijk…..

T@n van Dongen

Wordt vervolgd.