Moe, doodmoe. Kan me niet herinneren dat ik zo moe was. En, er mankeert toch echt niets aan mijn geheugen. Kan me zelfs nog dingen herinneren uit de periode vlak voor Christus. Voor mijn geboorte heb ik namelijk een aantal maanden via mijn moeder informatie doorgekregen waar de wereld iets aan zou hebben, en zelfs toen werd ik er al moe van.
Ben toe aan een kerstmaaltijd. In mei? Ja, in mei. Is voor ons de normaalste zaak van de wereld. Kerstmaaltijd in mei. Zaterdag 22 mei hebben wij kerstdiner. Raar? Echt niet! Is de eerste dag sinds de kerst dat we echt compleet zijn. Kleinzoon René is er dan ook bij. Zelfs een kerstboom zal er zijn.
Maar waar ben ik dan zo moe van? Nou ja, heb drie tuinpoorten vervangen inclusief die van de buren, en twee oude gesloopt en dat was echt werken! Ik ben dat niet meer gewend en krijg steeds meer hekel aan zware lichamelijke arbeid.
Waar ik weer van opknapte was Dames I, die knokten voor hun laatste kans om in de derde klasse te blijven en daarin wonderbaarlijk slaagden. In en tegen Reeuwijk wisten ze met 2 – 3 te winnen. Was zo spannend dat ik het niet over mijn hart kon verkrijgen om de tweede helft van ons Dames 4 te gaan bekijken. Uiteindelijk waren zij al kampioen en hadden dat al uitbundig gevierd. Dames I kon wel wat steun gebruiken.
Had de voorzitters eigenlijk wel verwacht bij die wedstrijd, konden zeker niet?
Na afloop snel naar Derby om Heren I te steunen, bleek niet nodig aangezien voorzitter 1 en 2 er daar wel bij waren. Hielp helaas niet, de mannen verloren kansloos van het al gepromoveerde Derby en moeten nog tot zaterdag wachten op de uitslag van Nieuwkoop – Pollux om te weten in welke klasse ze volgend seizoen uitkomen.
Alle clubs van enige betekenis zijn nu al bezig trainers/coaches te regelen voor het seizoen 2011 – 2012. HVS niet. Willen niet voorbarig zijn en houden zich alleen maar bezig met komend seizoen 2010 – 2011 waarvoor ze nog niemand hebben om de standaardteams te leiden, en dat toch al over vier maanden begint.
Heb dan natuurlijk al wel vakantie gehouden en hoop dan niet zo moe meer te zijn.
T©n van Dongen
