Wedden?
9 december 2001

Heb met Hans v.d. Mee gewed dat Heren 1 verliest. Volgens hem moesten ze zondag gaan winnen van Zwart Wit. Kan ik even niet hebben. Vertrouwen is prima, maar wil het wel eerst zien. Natuurlijk wil ik onze mannen zien winnen. Daarom heb ik om een biertje gewed dat ze zouden verliezen. Heb namelijk nog nooit een weddenschap gewonnen.

Tot nu dan. Wil ik een keer verliezen, win ik nog een biertje ook. Houdt het nog maar even tegoed. Denk dat ik maar blijf wedden met hem. Lijkt me sterk dat ik nu ineens alles blijf winnen. Één troost. Mocht dat gebeuren, kan ik aan het eind van dit seizoen gratis mijn verdriet verdrinken.

Was trouwens koud langs de lijn. Allemachtig, wat was het koud. Stond langs de lijn met een paar veteranen. Echte veteranen dus. Drie pa’s. Pa Hoogendoorn, Schouten en ik dus. Mannen die de oorlog hebben meegemaakt. Dus niet van die belegen hockeyers die de kans grijpen bier te mogen drinken zonder van hun vrouw slaag te krijgen alleen omdat ze op hockey zitten.

Echte mannen dus. Drinken als we het zelf willen. Waren het ook samen eens. Balen. Werden ook bijna nergens warm van. Niet van het spel, niet van de fluitisten, niet van veld 2, alleen van de soep. Maar die werd dan ook vol liefde door Maura voor mij en mijn vrouw volgens een geautomatiseerd programma gekookt. Koste slechts € 0,68 per soepzooi. Kan toch eigenlijk niet. Een beetje soep kost toch al snel € 0,90. Waarschijnlijk veel te goedkoop ingekocht door Rūta. Zal nu wel duurder worden. Rūta is namelijk gestopt met haar werkzaamheden.

De keuken en de bar gaan respectievelijk beheerd worden door Dennis Smits en Pauline Rookhuijzen. Rūta is het zat, en, ze heeft groot gelijk. Zeven jaar lang heeft ze haar werk voor ons kluppie gedaan. Keihard werken dus. De inkoop, de schoonmaak, sleuteladres, bankiertje spelen -iedereen vond dat ze een te grote kas moest beheren-, maar ook iedereen kwam bij haar geld halen. Makkelijk toch?

Voor degenen die een hekel hebben aan boodschappen halen? Zij haalde ze voor ons -het laatste jaar vaak samen met onze lieve Martha- bij de groothandel omdat de bestelling onder het minimum bedrag bleef waarbij goederen nog worden bezorgd. Deden de dames gratis. Martha is ook weer zo’n verhaal. Is vaak buiten de zaterdagen in ons clubhuisje. Vindt ze leuk. Wil zich nuttig maken. Krijgt ze geen stuiver voor, sterker, als ze er voor moest betalen zou ze het waarschijnlijk nog doen ook. Goud waard deze mensen. Heb niet zoveel vrienden, maar deze dames hebben een gouden plaats in mijn hart.

Rūta gaat in januari aan een nieuwe baan beginnen. Succes!
Kwam nog commentaar. Op een zondagmorgen moesten de veterinnen vuilnisbakken legen. Geen werk voor dames van niveau. Had Martha moeten doen. Voor de goede orde, Martha is er op de zaterdag tot zes uur. Als ze dan om zeven uur naar huis gaat en de aanwezigen het verdommen een handje uit te steken, kan het gebeuren dat niet alles is opgeruimd.

Dezelfde veterinnenniveaudames kunnen wat leren van zaterdagmorgenouders die de pokkenzooi van vrijdagavondniveausenioren opruimen.

Mochten er nog problemen zijn die ik niet kan oplossen? Om met Bart te spreken: daar ben ik niet van.

De commissaris

Dit bericht is geplaatst op 9 december 2001 om 19:50 in de categorie Commissaris.
Je kunt reacties op dit bericht volgen via de RSS 2.0 feed.
Je kunt naar het eind van dit bericht gaan en een reactie schrijven.
Pingen is momenteel niet toegestaan.

Schrijf een reactie