Snap er helemaal niets meer van. Sinds de nieuwe dug-outs in gebruik zijn genomen, hebben onze standaardteams thuis geen punt meer gehaald. Nog één verlieswedstrijd, en ik breek eigenhandig de hele zooi weer af.

Zo, dat is eruit. Moet nota bene naar uitwedstrijden om winstpartijen te beleven. Zoals ons Dames I uit bij Forcial. Een vereniging waar ik goede herinneringen aan heb. Heel wat van hun leden hebben ook bij ons gespeeld. Denk maar eens aan Esther Eering, Frederieke van Riel, Wendy Gaurier, Marjanne Blankvoort en nog wat losse invalsters als we bij Spijkenisse Dames I weer eens vrouwkracht te kort kwamen. Prima mensen daar.

Ook, en vooral, het toenmalig bestuur. Ging nog wel eens praten daar als het bij ons mis dreigde te gaan. Vroeg het bestuur altijd toestemming om hun speelsters te benaderen. Kreeg het ook altijd. Geen kwaad woord over.

Waarover wel dan? Nou, hun scheidsen bijvoorbeeld. Één hunner tenminste. Nam idiote beslissingen. Becommentariseerde openlijk onze Dames. Maakt mij helemaal niet uit als een scheids slecht fluit. Maakt mij heel veel uit als deze openlijk het spelverloop tracht te beïnvloeden. Och, we wonnen toch en, ook zeer verdient. Met 1-3, waarbij de opmerking dat alle vier de doelpunten door Spijkenisse werden gescoord. Niet slecht, toch?

Bovendien heeft onze Pum er nieuwe vrienden gemaakt. Schenen haar al te kennen. Volgens Pum heb je daar bijna een mensenleven voor nodig, maar niet bij Forcial. Oh nee. Hebben aan tien minuten genoeg. Ook nog maar even bij de korfbaluitslag van Heren I stilgestaan. Zijn toch geen uitslagen meer? Thuis verliezen met 4-7? Van een ploeg die er zelf ook maar matig voorstaat? Wat gebeurt hier toch? Kan ze eigenlijk niet eens wat kwalijk nemen. Lukt gewoon niet. Ze werken hard. Doen echt hun best, maar, het loopt gewoon niet -behalve de sleeppush dan- wist niet wat ik zag. Heb Niels z’n moeder nog tegen moeten houden.

Zoonlief werd het veld uitgestuurd. Niels nota bene. Heeft in zijn hele leven nog nooit ook maar enig katten-kwaad uitgehaald. Tenminste, niets dat ik weet. En, ik weet praktisch alles. Voor mij houdt niemand iets geheim. In alle bescheidenheid kan ik stellen dat ik alles weet wat de moeite van het weten waard is. Dus, als ook maar iemand zeker weet dat ik iets niet van hem weet? Was gewoon niet de moeite waard.

Zo, komende week de oude dug-outs slopen en afvoeren. Heb mensen nodig om te helpen. Even bellen als je kunt. Als iemand interesse heeft in de onderdelen, even melden. Moet dan ook meehelpen uiteraard. Moet wel voorzichtig. Er kan een trouwring liggen die bij de familie Zuijdgeest moet worden terug bezorgd. Heeft uiteraard bijzondere waarde. De vinder wordt beloond met kusjes van iemand naar eigen keuze.

Sandra Schouten heeft haar schouder gebroken. Hoe? In een wedstrijd tussen oude en nog oudere dames. Noemen zich veterinnen. ‘k Weet het niet. Zodra dames op leeftijd raken, beginnen ze spelletjes smerig te spelen. Vinden ze leuk. Heb ze trouwens nooit vertrouwd. Zodra ze de leeftijd bereiken van een potentiële schoonmoeder, moet je op je hoede zijn.

Pa en ma Schouten zorgen wel voor de kleinkinderen. Vinden ze niet zo héél erg geloof ik. Sandra doet overi-gens wel heel erg haar best om toch naar haar werk te kunnen blijven gaan. Bestuurt een muis met haar elleboog. Noemt ze werken. Is niet eens ambtenaar!

Joziene gaat een jaartje studeren aan de universiteit van Wellington in Nieuw Zeeland. Ben stinkend jaloers. Op het zuidelijkste puntje van het Noordereiland gaat ze duiken, surfen, haaien ontwijken en als ze tijd over heeft misschien toch nog wat studeren.

Heb een bejaardentrip op de Rijn gemaakt. Godallemachtig, wat waren ze oud. Maar, allemensen, wat heb ik het naar mijn zin gehad. Prima eten, drinken en geslapen. Bleek de trouwens de enige aan boord te zijn ge-weest met een gezonde slaap. Het geluid van de scheepsmotoren had iedereen wakker gehouden. Maar! Uiteraard niet uw commissaris. Als een blok geslapen. Moet toch wel heel onschuldig zijn.

Heb gehoord dat mijn vrouw naar de kapper is geweest.

De commissaris